Μάρτιος 2013
Διαταραχή Πανικού
Αντωνάτος Σπύρος
Μια κρίση πανικού είναι ένα ξαφνικό επεισόδιο έντονου φόβου που πυροδοτεί σοβαρές σωματικές αντιδράσεις, όταν δεν υφίσταται πραγματικός κίνδυνος ή εμφανής λόγος. Οι κρίσεις πανικού μπορεί να είναι ιδιαίτερα τρομακτικές ως γεγονός. Όταν συμβαίνουν, μπορεί να αισθάνεται κάποιος πως θα χάσει τον έλεγχο, πως μπορεί να πάθει έμφραγμα ή ακόμα και να πεθάνει. Κάποτε οι κρίσεις πανικού θεωρούνταν λανθασμένα, κατά τη γνώμη μου, ως νεύρα ή άγχος, όμως στις μέρες μας αναγνωρίζονται ως μία πραγματική ιατρική κατάσταση. Αν και οι κρίσεις πανικού μπορούν σε σημαντικό βαθμό να επηρεάσουν την ποιότητα της ζωής, η θεραπευτική τους αντιμετώπιση μπορεί να είναι πολύ αποτελεσματική.
Αναλυτικά »
Οκτώβριος 2011
Κατάθλιψη και τρίτη ηλικία
Αντωνάτος Σπύρος
Σχεδόν 20% των ατόμων πάνω από την ηλικία των 65 ετών εμφανίζουν καταθλιπτικά συμπτώματα. Ποσοστό 36% των ατόμων με προβλήματα μνήμης και ηλικία πάνω από 75 ετών υποφέρουν από μέτρια κατάθλιψη ενώ περίπου 40% των ηλικιωμένων πάνω από 85 ετών προσβάλλεται από κάποια μορφή κατάθλιψης. Έχοντας όμως μία αρνητική αντίληψη για τον εαυτό τους καθώς και το φόβο του κοινωνικού στίγματος εξαιτίας αυτού, οι ηλικιωμένοι σπάνια προστρέχουν σε κάποια ψυχιατρική βοήθεια. Επιπλέον, δίνεται μεγαλύτερο ενδιαφέρον στις όποιες σωματικές τους αιτιάσεις εξαιτίας σοβαρών παθήσεων οι οποίες συνυπάρχουν με κατάθλιψη. Επομένως σχεδόν οι μισοί ασθενείς με γεροντική κατάθλιψη παραμένουν αδιάγνωστοι, σε συνάρτηση με το γεγονός ότι πάσχουν από μία ψυχική κατάσταση με υψηλό κίνδυνο αυτοκτονίας.
Αναλυτικά »
Μάιος 2007
Η ιστορία της Ψυχοφαρμακολογίας (Η πορεία της από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα)
Αντωνάτος Σπύρος
Επιχειρείται η ανασκόπηση της ιστορίας της φαρμακοθεραπείας των ψυχικών νόσων. Τα φάρμακα που εισήχθησαν κατά την πρώτη περίοδο (δεύτερο μισό του 19ου αιώνα) παρείχαν τα απαραίτητα μέσα για να αντικατασταθεί ο περιορισμός με φυσικά μέσα από φαρμακολογικά μέσα. Τα φάρμακα που εισήχθησαν κατά την δεύτερη περίοδο (πρώτο μισό του δεύτερου αιώνα) ουσιαστικά εξάλειψαν την νευροσύφιλη και την εγκεφαλική πελάγρα και μείωσαν την επικράτηση των διαταραχών μνήμης. Τα φάρμακα που εισήχθησαν κατά την διανυόμενη τρίτη περίοδο, παρείχαν αποτελεσματικές θεραπείες για την μανία, τη σχιζοφρένεια, την κατάθλιψη, την διπολική διαταραχή, την γενικευμένη αγχώδη διαταραχή, την διαταραχή πανικού, την ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή και τη νόσο Alzheimer. Η ετερογένεια των πληθυσμών μέσα στις διαγνωστικές θεραπείες έχει εμποδίσει την πρόοδο στην βελτίωση των θεραπευτικών αποτελεσμάτων. Η εισαγωγή της γενετικής και της νευρο-απεικόνισης έχει ανοίξει τον δρόμο για ψυχοτρόπα «κομμένα και ραμμένα» με βάση την ικανότητα σύνδεσής τους με τους υποδοχείς. Επιπρόσθετα, η μελέτη του γενετικού πολυμορφισμού, τόσο του κυτοχρώματος Ρ450 όσο και των νευρομεταβιβαστικών υποδοχέων, ίσως ανατρέψει τη δυσκολία της ετερογένειας και βοηθήσει στη μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα, αλλά και εξειδίκευση των ψυχοτρόπων φαρμάκων.
Αναλυτικά »